Λαογραφικό Μουσείο

Στο κέντρο του χωριού, ανάμεσα στο Κάστρο Μπέλονι και την μεταρρυθμιστική εκκλησία, βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα κτίρια της περιοχής. Μόνο τα ερείπια του μοναστηριού που βρίσκονται στη βάση του ναού είναι παλαιότερα από αυτό. Κάποτε χρησίμευε ως έπαυλη της οικογένειας των γαιοκτημόνων, μέχρι που απέναντί του χτίστηκε το Κάστρο Μπέλονι. Στη συνέχεια έχασε την αρχική του λειτουργία, μετατράπηκε σε αποθήκη και δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά ως κατοικία. Το κτίριο ήταν αρχικά μεγαλύτερο από ό,τι έχει απομείνει σήμερα. Αυτό αποδεικνύεται από τα ερείπια που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια διαφόρων χωματουργικών εργασιών στη βόρεια πλευρά του κτιρίου. Στον κτηματολογικό χάρτη του 1885 εμφανίζεται ήδη με την τρέχουσα κάτοψη, ως οικονομικό κτίριο. Όπως και τα υπόλοιπα ακίνητα της περιοχής, στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Ιωσήφ Μπέλονι πούλησε και αυτό το κτίριο. Συνέχισε να λειτουργεί ως αποθήκη και ανήκε στη Futura και, αργότερα, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Εταιρεία Εμπορίας Σιτηρών. Μετά την αλλαγή του καθεστώτος, ο επιχειρηματίας Ιωσήφ Ματέ αγόρασε το κτίριο, το οποίο είχε χάσει ξανά τη λειτουργία του. Παρέμεινε άδειο και ανεκμετάλλευτο για πολλά χρόνια, μέχρι που το 2009 ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να το παραχωρήσει στο χωριό για 100 χρόνια. Έτσι δημιουργήθηκε ένας άξιος χώρος για το Λαογραφικό Μουσείο. Στην πρώτη αίθουσα του κτιρίου βρίσκεται ένα σύνολο δωματίου-κουζίνας-αποθήκης που αναπαριστά την ατμόσφαιρα της πρώτης μισής του 20ού αιώνα. Εδώ βρίσκονται κρεβάτι, κούνια, ντουλάπα, παγκάκι, τραπέζι, ενσωματωμένη εστία, σκεύη, πήλινα δοχεία, ποτήρια, πιάτα, καθώς και σκεύη που ανήκουν στην αποθήκη (δοχείο λαδιού, σκάφες, βαρέλι λάχανου, πρέσα τυριού, κόφτης καπνού, φτυάρια για ψήσιμο κ.λπ.). Η δεύτερη αίθουσα δίνει τη δυνατότητα παρουσίασης καθημερινών εργαλείων. Εδώ βρίσκονται εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο αγρότης στην καθημερινότητά του: μερικά πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, άγνωστα σε πολλούς, όπως ο «κροταλιστής» που λειτουργούσε ως απλή σπαρτική μηχανή, ο κόφτης σανού, το εργαλείο για το άχυρο, η υδρόμυλος, το εργαλείο για το τάισμα χήνων κ.λπ. Εδώ βρίσκονται επίσης εργαλεία που σχετίζονται με την επεξεργασία του λιναριού: το χτένι, οι χτένες, οι ανέμες, οι κουβαρίστρες και ο αργαλειός, που οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά. Σε μια γωνιά βρίσκονται εργαλεία που σχετίζονται με την αλιεία: δίχτυα, δίκτυα ρίψης, καλάθια ψαρέματος, αλιευτικές μπότες, ζυγαριά, γάντζος πάγου και φωτογραφίες από το παρελθόν και το παρόν της Ιχθυοκαλλιέργειας. Απέναντι από την είσοδο βρίσκεται η μεγαλύτερη αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου, η οποία φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις που αντικατοπτρίζουν την ταυτότητα του μουσείου. Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί την έκθεση με τα υφαντά τοίχου, η οποία ανανεώνεται τακτικά, χάρη στον Θεό, καθώς όλο και περισσότεροι δωρητές συμμετέχουν. Υπάρχουν επίσης κομμάτια από την έκθεση χαλιών, που εμπλουτίζουν τη συλλογή του μουσείου. Στην αίθουσα υπάρχουν τρεις γυάλινες προθήκες με διάφορα αντικείμενα, από τα οποία τα πιο δημοφιλή είναι: η συλλογή παλιών νομισμάτων, παλιά βιβλία, ψαλτήρια, ημερολόγια και μια εικόνα που απεικονίζει τα οικόσημα των 64 νομών. Ένα αρμόνιο από τις αρχές του 20ού αιώνα δωρίστηκε στο μουσείο από την Βαπτιστική Εκκλησία. Υπάρχει επίσης ένα παλιό ντουλάπι και ένα παλιό παγκάκι, το οποίο χρησιμοποιούν πολλοί επισκέπτες για να ξεκουραστούν κατά την επίσκεψή τους. Παλιές ενδυμασίες βρίσκονται επίσης εδώ, τις οποίες οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά και φωτογραφίζονται φορώντας τες. Ο επόμενος χώρος ονομάστηκε από τους επισκέπτες «Δωμάτιο του '50», καθώς αποπνέει την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1950. Το διπλό κρεβάτι, οι δύο ντουλάπες, το κομοδίνο, ο καθρέφτης, η καρέκλα, το τραπέζι θυμίζουν τις αναμνήσεις των γιαγιάδων μας. Την ίδια ατμόσφαιρα αποπνέει και η κουζίνα, με την παλιά εστία, το σκαμνί, τη λεκάνη με τη βάση της, το καλάθι για τα άπλυτα, τα σκεύη στο ντουλάπι, τα δοχεία λίπους και τις κανάτες. Ραπτομηχανές, ταπισερί, πορτρέτο του βασιλιά Ματθία, επιτοίχιος καθρέφτης, άγαλμα μικρής κυρίας. Στην κορυφή της ντουλάπας βρίσκονται βαλίτσες, παλιά ραδιόφωνα. Εδώ βρίσκονται επίσης στολές που προσφέρθηκαν στο μουσείο: φύλακα φραγμάτων, αστυνομικού, στρατιώτη. Το Λαογραφικό Μουσείο, που δημιουργήθηκε χάρη στις εθελοντικές δωρεές των κατοίκων του χωριού, διαθέτει πολλά πολύτιμα αντικείμενα. Υπήρξαν και επισκέπτες από μακρινές περιοχές που, κατά την επόμενη επίσκεψή τους ή μέσω μεσολαβητών, εμπλούτισαν τη συλλογή μας. Στην είσοδο του υπογείου, σε εμφανές σημείο, βρίσκεται η περίπου 240 ετών πόρτα εισόδου της τοπικής μεταρρυθμιστικής εκκλησίας, η οποία δωρίστηκε στο μουσείο από την εκκλησία. Στους εξωτερικούς τοίχους του Λαογραφικού Μουσείου εκτίθενται επίσης διάφορα εργαλεία (π.χ. ξύλινη πιρούνα, ζυγός για αγελάδες, καλάθι για αποξήρανση, μικρή σκάφη, φτυάρι για ψήσιμο, εργαλείο για ξεχορτάριασμα, κουτάλι για σαπούνι κ.λπ.).

Διαθέτει χώρο στάθμευσης

Περισσότερες πληροφορίες

Στην πρώτη αίθουσα του κτιρίου βρίσκεται ένα σύνολο δωματίου-κουζίνας-αποθήκης που αναπαριστά την ατμόσφαιρα της πρώτης μισής του 20ού αιώνα. Εδώ βρίσκονται κρεβάτι, κούνια, ντουλάπα, παγκάκι, τραπέζι, ενσωματωμένη εστία, σκεύη, πήλινα δοχεία, ποτήρια, πιάτα, καθώς και σκεύη που ανήκουν στην αποθήκη (δοχείο λαδιού, σκάφες, βαρέλι λάχανου, πρέσα τυριού, κόφτης καπνού, φτυάρια για ψήσιμο κ.λπ.). Η δεύτερη αίθουσα δίνει τη δυνατότητα παρουσίασης καθημερινών εργαλείων. Εδώ βρίσκονται εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο αγρότης στην καθημερινότητά του: μερικά πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, άγνωστα σε πολλούς, όπως ο «κροταλιστής» που λειτουργούσε ως απλή σπαρτική μηχανή, ο κόφτης σανού, το εργαλείο για το άχυρο, η υδρόμυλος, το εργαλείο για το τάισμα χήνων κ.λπ. Εδώ βρίσκονται επίσης εργαλεία που σχετίζονται με την επεξεργασία του λιναριού: το χτένι, οι χτένες, οι ανέμες, οι κουβαρίστρες και ο αργαλειός, που οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά. Σε μια γωνιά βρίσκονται εργαλεία που σχετίζονται με την αλιεία: δίχτυα, δίκτυα ρίψης, καλάθια ψαρέματος, αλιευτικές μπότες, ζυγαριά, γάντζος πάγου και φωτογραφίες από το παρελθόν και το παρόν της Ιχθυοκαλλιέργειας. Απέναντι από την είσοδο βρίσκεται η μεγαλύτερη αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου, η οποία φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις που αντικατοπτρίζουν την ταυτότητα του μουσείου. Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί την έκθεση με τα υφαντά τοίχου, η οποία ανανεώνεται τακτικά, χάρη στον Θεό, καθώς όλο και περισσότεροι δωρητές συμμετέχουν. Υπάρχουν επίσης κομμάτια από την έκθεση χαλιών, που εμπλουτίζουν τη συλλογή του μουσείου. Στην αίθουσα υπάρχουν τρεις γυάλινες προθήκες με διάφορα αντικείμενα, από τα οποία τα πιο δημοφιλή είναι: η συλλογή παλιών νομισμάτων, παλιά βιβλία, ψαλτήρια, ημερολόγια και μια εικόνα που απεικονίζει τα οικόσημα των 64 νομών. Ένα αρμόνιο από τις αρχές του 20ού αιώνα δωρίστηκε στο μουσείο από την Βαπτιστική Εκκλησία. Υπάρχει επίσης ένα παλιό ντουλάπι και ένα παλιό παγκάκι, το οποίο χρησιμοποιούν πολλοί επισκέπτες για να ξεκουραστούν κατά την επίσκεψή τους. Παλιές ενδυμασίες βρίσκονται επίσης εδώ, τις οποίες οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά και φωτογραφίζονται φορώντας τες. Ο επόμενος χώρος ονομάστηκε από τους επισκέπτες «Δωμάτιο του '50», καθώς αποπνέει την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1950. Το διπλό κρεβάτι, οι δύο ντουλάπες, το κομοδίνο, ο καθρέφτης, η καρέκλα, το τραπέζι θυμίζουν τις αναμνήσεις των γιαγιάδων μας. Την ίδια ατμόσφαιρα αποπνέει και η κουζίνα, με την παλιά εστία, το σκαμνί, τη λεκάνη με τη βάση της, το καλάθι για τα άπλυτα, τα σκεύη στο ντουλάπι, τα δοχεία λίπους και τις κανάτες. Ραπτομηχανές, ταπισερί, πορτρέτο του βασιλιά Ματθία, επιτοίχιος καθρέφτης, άγαλμα μικρής κυρίας. Στην κορυφή της ντουλάπας βρίσκονται βαλίτσες, παλιά ραδιόφωνα. Εδώ βρίσκονται επίσης στολές που προσφέρθηκαν στο μουσείο: φύλακα φραγμάτων, αστυνομικού, στρατιώτη. Το Λαογραφικό Μουσείο, που δημιουργήθηκε χάρη στις εθελοντικές δωρεές των κατοίκων του χωριού, διαθέτει πολλά πολύτιμα αντικείμενα. Υπήρξαν και επισκέπτες από μακρινές περιοχές που, κατά την επόμενη επίσκεψή τους ή μέσω μεσολαβητών, εμπλούτισαν τη συλλογή μας. Στην είσοδο του υπογείου, σε εμφανές σημείο, βρίσκεται η περίπου 240 ετών πόρτα εισόδου της τοπικής μεταρρυθμιστικής εκκλησίας, η οποία δωρίστηκε στο μουσείο από την εκκλησία. Στους εξωτερικούς τοίχους του Λαογραφικού Μουσείου εκτίθενται επίσης διάφορα εργαλεία (π.χ. ξύλινη πιρούνα, ζυγός για αγελάδες, καλάθι για αποξήρανση, μικρή σκάφη, φτυάρι για ψήσιμο, εργαλείο για ξεχορτάριασμα, κουτάλι για σαπούνι κ.λπ.).

Στόχος κοινού

Σχολικές εκδρομές
Οικογένειες με μικρά παιδιά
Οικογένειες με μεγαλύτερα παιδιά
Ηλικιωμένοι
Φιλικές παρέες

Άλλες υπηρεσίες

Λαογραφικό Σπίτι Τα αριστουργήματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο Μπιχαρούγκρα. Δύο σπίτια με αχυροσκεπή, καθένα άνω των διακοσίων ετών, βρίσκονται στη μέση και στο τέλος του κεντρικού δρόμου που φέρει το όνομα της βασίλισσας Ελισάβετ. Το πρώτο από αυτά λειτουργεί σήμερα ως λαογραφικό σπίτι. Το κτίριο, επιφάνειας 100 τετραγωνικών μέτρων, κατασκευάστηκε σε διάφορες φάσεις και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αγροτικού σπιτιού. Αρχικά ήταν πιθανότατα ένα τριμερές κτίσμα με δωμάτιο, κουζίνα και διάδρομο-αποθήκη. Αργότερα προστέθηκε στάβλος ως ξεχωριστό βοηθητικό κτίριο, και στη συνέχεια ο χώρος μεταξύ των δύο κτισμάτων καλύφθηκε, δημιουργώντας μια εξωτερική αποθήκη. Το κτίριο, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, είναι ένα σπίτι με τοίχους από πηλό και αχυροσκεπή, με θεμέλια από πατημένο χώμα. Στην κατοικία υπάρχουν ξύλινα δοκάρια, πάνω στα οποία τοποθετήθηκε οροφή από καλάμια, επενδυμένα από κάτω με πηλό και από πάνω με χώμα. Η στέγη, από την πλευρά του δρόμου, έχει μικρή κεκλιμένη κορυφή. Στο σπίτι υπήρχε φούρνος και ενσωματωμένη εστία. Το 2010 το κτίριο περιήλθε στην ιδιοκτησία του δήμου σε πολύ κακή κατάσταση. Είχε υποστεί τόσο σοβαρές ζημιές που η ανακαίνισή του ήταν αναπόφευκτη. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης, αποκαταστάθηκαν πλήρως η στέγη, η κατεστραμμένη οροφή και οι τοίχοι του κτιρίου. Επίσης, επισκευάστηκαν τα εξωτερικά κουφώματα, αποστραγγίστηκαν τα όμβρια ύδατα, αναμορφώθηκε ο περιβάλλων χώρος του σπιτιού και κατασκευάστηκε ένας πλεγμένος φράχτης κατά μήκος του δρόμου. Επειδή το κτίριο είναι μία από τις παλαιότερες κατοικίες του Μπιχαρούγκρα, οι ντόπιοι το διατηρούν ως ιστορικό μνημείο και αξία, ενώ απολαμβάνει τοπική προστασία. Σήμερα, ο δήμος παρουσιάζει το κτίριο ως λαογραφικό σπίτι στους επισκέπτες.

5538 Biharugra, Erzsébet utca 130

Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ Το Μπιχαρουγκράρ φέρνει στο νου πολλών έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς συγγραφείς μας, τον Σάμπο Παλ. Το πρώτο του γραπτό δημοσιεύτηκε σε ένα τεύχος του 1927 της "Κέρεσβιντεκ", η επιτυχία του οποίου τον ενέπνευσε για νέες δημιουργίες. Μετά από τα ρεπορτάζ που έστειλε στην "Κέρεσβιντεκ", τα γραπτά του δημοσιεύτηκαν από την "Ελόορς" του Μπάιτσι-Ζσιλίνσκι Έντρε. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Οι Άνθρωποι", εκδόθηκε το 1930 από το τυπογραφείο Σιλβέστερ και αμέσως μετά από τον εκδοτικό οίκο Φράνκλιν, ενώ μεταφράστηκε και σε ξένες γλώσσες. Ο Ζίγκμοντ Μόριτς τον χαρακτήρισε ήδη τότε ως τη μεγαλύτερη υπόσχεση της ουγγρικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία του εκδόθηκαν σε πολλές εκδόσεις. Πραγματική επιτυχία γνώρισε με τα μυθιστορήματά του, στα οποία ζωντάνευε το παρελθόν του λαού του μέσα από τις δικές του εμπειρίες. Παράλληλα, έγραψε και επιτυχημένα σενάρια ταινιών. Για το έργο του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο Μπάουμγκαρτεν το 1949, το Βραβείο Γιόζεφ Άττιλα το 1950, και τα Βραβεία Κόσουθ το 1951 και το 1954. Ο Σάμπο Παλ διαμόρφωσε το γραφείο του στη βεράντα του σπιτιού του στο Μπιχαρουγκράρ. Όταν εργαζόταν σε κάποιο μεγάλο έργο, πάντα επέστρεφε για να το ολοκληρώσει. Επέστρεφε στο σπίτι, σε εκείνο τον δρόμο, σε εκείνο το πλινθόκτιστο σπίτι, από όπου ξεκίνησε κάποτε για να φτάσει στις κορυφές της λογοτεχνικής ζωής. Μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 1970, η οικογένεια δημιούργησε εδώ ένα δωμάτιο μνήμης, όπου συγκέντρωσαν τα αγαπημένα του αντικείμενα και έπιπλα. Το Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ, που ιδρύθηκε από την κόρη του συγγραφέα, υποδέχεται επισκέπτες από το 1973 και αργότερα απέκτησε επίσημα το καθεστώς μουσείου. Το 2007, εγκαινιάστηκε η αναμνηστική πλάκα που τοποθετήθηκε στη δυτική πλευρά του κτιρίου, δίπλα στην είσοδο, στην οποία αναφέρονται 42 διάσημα και σημαντικά πρόσωπα που επισκέφθηκαν αυτό το σπίτι ως φιλοξενούμενοι του Σάμπο Παλ. Στο Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ, που ανακαινίστηκε την άνοιξη του 2008, το πρώην γραφείο και η βιβλιοθήκη του συγγραφέα είναι ακόμα επισκέψιμα, με εξειδικευμένη ξενάγηση και μεγάλη αγάπη να περιμένουν τους επισκέπτες κάθε μέρα της εβδομάδας.

5538 Biharugra, Szabó Pál utca 46

Τοποθεσίες
Λαογραφικό Μουσείο

Στο κέντρο του χωριού, ανάμεσα στο Κάστρο Μπέλονι και την μεταρρυθμιστική εκκλησία, βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα κτίρια της περιοχής. Μόνο τα ερείπια του μοναστηριού που βρίσκονται στη βάση του ναού είναι παλαιότερα από αυτό. Κάποτε χρησίμευε ως έπαυλη της οικογένειας των γαιοκτημόνων, μέχρι που απέναντί του χτίστηκε το Κάστρο Μπέλονι. Στη συνέχεια έχασε την αρχική του λειτουργία, μετατράπηκε σε αποθήκη και δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά ως κατοικία. Το κτίριο ήταν αρχικά μεγαλύτερο από ό,τι έχει απομείνει σήμερα. Αυτό αποδεικνύεται από τα ερείπια που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια διαφόρων χωματουργικών εργασιών στη βόρεια πλευρά του κτιρίου. Στον κτηματολογικό χάρτη του 1885 εμφανίζεται ήδη με την τρέχουσα κάτοψη, ως οικονομικό κτίριο. Όπως και τα υπόλοιπα ακίνητα της περιοχής, στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Ιωσήφ Μπέλονι πούλησε και αυτό το κτίριο. Συνέχισε να λειτουργεί ως αποθήκη και ανήκε στη Futura και, αργότερα, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Εταιρεία Εμπορίας Σιτηρών. Μετά την αλλαγή του καθεστώτος, ο επιχειρηματίας Ιωσήφ Ματέ αγόρασε το κτίριο, το οποίο είχε χάσει ξανά τη λειτουργία του. Παρέμεινε άδειο και ανεκμετάλλευτο για πολλά χρόνια, μέχρι που το 2009 ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να το παραχωρήσει στο χωριό για 100 χρόνια. Έτσι δημιουργήθηκε ένας άξιος χώρος για το Λαογραφικό Μουσείο. Στην πρώτη αίθουσα του κτιρίου βρίσκεται ένα σύνολο δωματίου-κουζίνας-αποθήκης που αναπαριστά την ατμόσφαιρα της πρώτης μισής του 20ού αιώνα. Εδώ βρίσκονται κρεβάτι, κούνια, ντουλάπα, παγκάκι, τραπέζι, ενσωματωμένη εστία, σκεύη, πήλινα δοχεία, ποτήρια, πιάτα, καθώς και σκεύη που ανήκουν στην αποθήκη (δοχείο λαδιού, σκάφες, βαρέλι λάχανου, πρέσα τυριού, κόφτης καπνού, φτυάρια για ψήσιμο κ.λπ.). Η δεύτερη αίθουσα δίνει τη δυνατότητα παρουσίασης καθημερινών εργαλείων. Εδώ βρίσκονται εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο αγρότης στην καθημερινότητά του: μερικά πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, άγνωστα σε πολλούς, όπως ο «κροταλιστής» που λειτουργούσε ως απλή σπαρτική μηχανή, ο κόφτης σανού, το εργαλείο για το άχυρο, η υδρόμυλος, το εργαλείο για το τάισμα χήνων κ.λπ. Εδώ βρίσκονται επίσης εργαλεία που σχετίζονται με την επεξεργασία του λιναριού: το χτένι, οι χτένες, οι ανέμες, οι κουβαρίστρες και ο αργαλειός, που οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά. Σε μια γωνιά βρίσκονται εργαλεία που σχετίζονται με την αλιεία: δίχτυα, δίκτυα ρίψης, καλάθια ψαρέματος, αλιευτικές μπότες, ζυγαριά, γάντζος πάγου και φωτογραφίες από το παρελθόν και το παρόν της Ιχθυοκαλλιέργειας. Απέναντι από την είσοδο βρίσκεται η μεγαλύτερη αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου, η οποία φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις που αντικατοπτρίζουν την ταυτότητα του μουσείου. Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί την έκθεση με τα υφαντά τοίχου, η οποία ανανεώνεται τακτικά, χάρη στον Θεό, καθώς όλο και περισσότεροι δωρητές συμμετέχουν. Υπάρχουν επίσης κομμάτια από την έκθεση χαλιών, που εμπλουτίζουν τη συλλογή του μουσείου. Στην αίθουσα υπάρχουν τρεις γυάλινες προθήκες με διάφορα αντικείμενα, από τα οποία τα πιο δημοφιλή είναι: η συλλογή παλιών νομισμάτων, παλιά βιβλία, ψαλτήρια, ημερολόγια και μια εικόνα που απεικονίζει τα οικόσημα των 64 νομών. Ένα αρμόνιο από τις αρχές του 20ού αιώνα δωρίστηκε στο μουσείο από την Βαπτιστική Εκκλησία. Υπάρχει επίσης ένα παλιό ντουλάπι και ένα παλιό παγκάκι, το οποίο χρησιμοποιούν πολλοί επισκέπτες για να ξεκουραστούν κατά την επίσκεψή τους. Παλιές ενδυμασίες βρίσκονται επίσης εδώ, τις οποίες οι επισκέπτες δοκιμάζουν με μεγάλη χαρά και φωτογραφίζονται φορώντας τες. Ο επόμενος χώρος ονομάστηκε από τους επισκέπτες «Δωμάτιο του '50», καθώς αποπνέει την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1950. Το διπλό κρεβάτι, οι δύο ντουλάπες, το κομοδίνο, ο καθρέφτης, η καρέκλα, το τραπέζι θυμίζουν τις αναμνήσεις των γιαγιάδων μας. Την ίδια ατμόσφαιρα αποπνέει και η κουζίνα, με την παλιά εστία, το σκαμνί, τη λεκάνη με τη βάση της, το καλάθι για τα άπλυτα, τα σκεύη στο ντουλάπι, τα δοχεία λίπους και τις κανάτες. Ραπτομηχανές, ταπισερί, πορτρέτο του βασιλιά Ματθία, επιτοίχιος καθρέφτης, άγαλμα μικρής κυρίας. Στην κορυφή της ντουλάπας βρίσκονται βαλίτσες, παλιά ραδιόφωνα. Εδώ βρίσκονται επίσης στολές που προσφέρθηκαν στο μουσείο: φύλακα φραγμάτων, αστυνομικού, στρατιώτη. Το Λαογραφικό Μουσείο, που δημιουργήθηκε χάρη στις εθελοντικές δωρεές των κατοίκων του χωριού, διαθέτει πολλά πολύτιμα αντικείμενα. Υπήρξαν και επισκέπτες από μακρινές περιοχές που, κατά την επόμενη επίσκεψή τους ή μέσω μεσολαβητών, εμπλούτισαν τη συλλογή μας. Στην είσοδο του υπογείου, σε εμφανές σημείο, βρίσκεται η περίπου 240 ετών πόρτα εισόδου της τοπικής μεταρρυθμιστικής εκκλησίας, η οποία δωρίστηκε στο μουσείο από την εκκλησία. Στους εξωτερικούς τοίχους του Λαογραφικού Μουσείου εκτίθενται επίσης διάφορα εργαλεία (π.χ. ξύλινη πιρούνα, ζυγός για αγελάδες, καλάθι για αποξήρανση, μικρή σκάφη, φτυάρι για ψήσιμο, εργαλείο για ξεχορτάριασμα, κουτάλι για σαπούνι κ.λπ.).
Biharugra Erzsébet utca 50

Δείτε την τοποθεσία
Τοποθεσίες
Λαογραφικό Σπίτι

Τα αριστουργήματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο Μπιχαρούγκρα. Δύο σπίτια με αχυροσκεπή, καθένα άνω των διακοσίων ετών, βρίσκονται στη μέση και στο τέλος του κεντρικού δρόμου που φέρει το όνομα της βασίλισσας Ελισάβετ. Το πρώτο από αυτά λειτουργεί σήμερα ως λαογραφικό σπίτι. Το κτίριο, επιφάνειας 100 τετραγωνικών μέτρων, κατασκευάστηκε σε διάφορες φάσεις και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αγροτικού σπιτιού. Αρχικά ήταν πιθανότατα ένα τριμερές κτίσμα με δωμάτιο, κουζίνα και διάδρομο-αποθήκη. Αργότερα προστέθηκε στάβλος ως ξεχωριστό βοηθητικό κτίριο, και στη συνέχεια ο χώρος μεταξύ των δύο κτισμάτων καλύφθηκε, δημιουργώντας μια εξωτερική αποθήκη. Το κτίριο, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, είναι ένα σπίτι με τοίχους από πηλό και αχυροσκεπή, με θεμέλια από πατημένο χώμα. Στην κατοικία υπάρχουν ξύλινα δοκάρια, πάνω στα οποία τοποθετήθηκε οροφή από καλάμια, επενδυμένα από κάτω με πηλό και από πάνω με χώμα. Η στέγη, από την πλευρά του δρόμου, έχει μικρή κεκλιμένη κορυφή. Στο σπίτι υπήρχε φούρνος και ενσωματωμένη εστία. Το 2010 το κτίριο περιήλθε στην ιδιοκτησία του δήμου σε πολύ κακή κατάσταση. Είχε υποστεί τόσο σοβαρές ζημιές που η ανακαίνισή του ήταν αναπόφευκτη. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης, αποκαταστάθηκαν πλήρως η στέγη, η κατεστραμμένη οροφή και οι τοίχοι του κτιρίου. Επίσης, επισκευάστηκαν τα εξωτερικά κουφώματα, αποστραγγίστηκαν τα όμβρια ύδατα, αναμορφώθηκε ο περιβάλλων χώρος του σπιτιού και κατασκευάστηκε ένας πλεγμένος φράχτης κατά μήκος του δρόμου. Επειδή το κτίριο είναι μία από τις παλαιότερες κατοικίες του Μπιχαρούγκρα, οι ντόπιοι το διατηρούν ως ιστορικό μνημείο και αξία, ενώ απολαμβάνει τοπική προστασία. Σήμερα, ο δήμος παρουσιάζει το κτίριο ως λαογραφικό σπίτι στους επισκέπτες.
Biharugra Erzsébet utca 130

Δείτε την τοποθεσία
Τοποθεσίες
Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ

Το Μπιχαρουγκράρ φέρνει στο νου πολλών έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς συγγραφείς μας, τον Σάμπο Παλ. Το πρώτο του γραπτό δημοσιεύτηκε σε ένα τεύχος του 1927 της "Κέρεσβιντεκ", η επιτυχία του οποίου τον ενέπνευσε για νέες δημιουργίες. Μετά από τα ρεπορτάζ που έστειλε στην "Κέρεσβιντεκ", τα γραπτά του δημοσιεύτηκαν από την "Ελόορς" του Μπάιτσι-Ζσιλίνσκι Έντρε. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Οι Άνθρωποι", εκδόθηκε το 1930 από το τυπογραφείο Σιλβέστερ και αμέσως μετά από τον εκδοτικό οίκο Φράνκλιν, ενώ μεταφράστηκε και σε ξένες γλώσσες. Ο Ζίγκμοντ Μόριτς τον χαρακτήρισε ήδη τότε ως τη μεγαλύτερη υπόσχεση της ουγγρικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία του εκδόθηκαν σε πολλές εκδόσεις. Πραγματική επιτυχία γνώρισε με τα μυθιστορήματά του, στα οποία ζωντάνευε το παρελθόν του λαού του μέσα από τις δικές του εμπειρίες. Παράλληλα, έγραψε και επιτυχημένα σενάρια ταινιών. Για το έργο του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο Μπάουμγκαρτεν το 1949, το Βραβείο Γιόζεφ Άττιλα το 1950, και τα Βραβεία Κόσουθ το 1951 και το 1954. Ο Σάμπο Παλ διαμόρφωσε το γραφείο του στη βεράντα του σπιτιού του στο Μπιχαρουγκράρ. Όταν εργαζόταν σε κάποιο μεγάλο έργο, πάντα επέστρεφε για να το ολοκληρώσει. Επέστρεφε στο σπίτι, σε εκείνο τον δρόμο, σε εκείνο το πλινθόκτιστο σπίτι, από όπου ξεκίνησε κάποτε για να φτάσει στις κορυφές της λογοτεχνικής ζωής. Μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 1970, η οικογένεια δημιούργησε εδώ ένα δωμάτιο μνήμης, όπου συγκέντρωσαν τα αγαπημένα του αντικείμενα και έπιπλα. Το Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ, που ιδρύθηκε από την κόρη του συγγραφέα, υποδέχεται επισκέπτες από το 1973 και αργότερα απέκτησε επίσημα το καθεστώς μουσείου. Το 2007, εγκαινιάστηκε η αναμνηστική πλάκα που τοποθετήθηκε στη δυτική πλευρά του κτιρίου, δίπλα στην είσοδο, στην οποία αναφέρονται 42 διάσημα και σημαντικά πρόσωπα που επισκέφθηκαν αυτό το σπίτι ως φιλοξενούμενοι του Σάμπο Παλ. Στο Λογοτεχνικό Μουσείο Σάμπο Παλ, που ανακαινίστηκε την άνοιξη του 2008, το πρώην γραφείο και η βιβλιοθήκη του συγγραφέα είναι ακόμα επισκέψιμα, με εξειδικευμένη ξενάγηση και μεγάλη αγάπη να περιμένουν τους επισκέπτες κάθε μέρα της εβδομάδας.
Biharugra Szabó Pál utca 46

Δείτε την τοποθεσία