Kápolnásfalu

Στους πρόποδες της οροσειράς Χαργκίτα, στην κοιλάδα του ρυακιού Χομορόντ, βρίσκεται το Καπόλναςφαλου – ένα σέκελι χωριό όπου η φυσική ομορφιά και ο σεβασμός προς την παράδοση συνδυάζονται αρμονικά. Το χωριό πήρε το όνομά του από ένα παρεκκλήσι που χτίστηκε γύρω στο 1710, στη θέση του οποίου βρίσκεται σήμερα η ρωμαιοκαθολική εκκλησία της κοινότητας. Αυτό το κλασικιστικό κτίριο αποτελεί το θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο του χωριού, όπου οι κάτοικοι συγκεντρώνονται τακτικά σε γιορτές και τοπικές εκδηλώσεις. Η κοινότητα βρίσκεται κατά μήκος της εθνικής οδού 13Α, ανάμεσα στο Σέκελιουντβαρχέι και το Τσίκσερεδα, εύκολα προσβάσιμη, αλλά ταυτόχρονα σε μια ήσυχη, ορεινή περιοχή. Τα φυσικά αξιοθέατα, όπως η Μαδαράσι-Χαργκίτα, το πέρασμα Τολβάιος και οι γύρω καρστικοί πόροι, προσελκύουν επισκέπτες που αναζητούν ήρεμη και δραστήρια ξεκούραση κοντά στη φύση. Η περιοχή γύρω από το χωριό προσφέρει πολλά μονοπάτια πεζοπορίας: τα λιβάδια, τα δάση και οι ξέφωτες περιοχές με την πλούσια πανίδα τους παρέχουν εξαιρετικές ευκαιρίες για πεζοπορία και παρατήρηση πουλιών. Η κοινότητα του Καπόλναςφαλου διαθέτει ισχυρή ταυτότητα: η πλειονότητα των κατοίκων παραμένει ρωμαιοκαθολική και διατηρεί ενεργά τις τοπικές σέκελι παραδόσεις. Οι παραδοσιακές φορεσιές, οι χειροτεχνίες – όπως η ξυλογλυπτική, η ύφανση και η πλέξη – είναι ακόμα ζωντανές στην καθημερινότητα του χωριού. Οι κοινοτικές εκδηλώσεις, όπως η ημέρα του χωριού, οι συναντήσεις παραδοσιακών τραγουδιών ή οι αγροτικές γιορτές, όχι μόνο ενισχύουν τη συνοχή των κατοίκων, αλλά προσφέρουν και στους επισκέπτες την ευκαιρία να συμμετάσχουν στον ζωντανό πολιτισμό του χωριού. Η οικονομική ζωή του χωριού βασίζεται στη παραδοσιακή αγροτική και δασική δραστηριότητα. Στις οικογενειακές αυλές εξακολουθούν να υπάρχουν η οικιακή κτηνοτροφία, το θερισμό και η αποξήρανση φρούτων. Οι κάτοικοι προσπαθούν να ζουν και να εργάζονται με βιώσιμο τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος. Το Καπόλναςφαλου είναι ένα μέρος όπου ο επισκέπτης δεν μπορεί μόνο να χαλαρώσει, αλλά και να αποκτήσει μια εικόνα για έναν ζωντανό σέκελι κόσμο που εκτείνεται μέσα στους αιώνες – μια κοινότητα όπου ο επισκέπτης είναι πάντα ευπρόσδεκτος και η ηρεμία της φύσης διατηρεί τη σοφία των κατοίκων.